En dan was er opeens dat moment ..................

TheoGisterenmiddag dat we nog zo'n 2 uur te gaan had tot Puente la Reine en dat ik niet meer voor-of achteruit wilde, ik wilde op dat moment gewoon helemaal niets meer!! Mijn benen deden verschrikkelijk veel pijn, mijn voeten voelde ik niet meer en de Spirit was ook even ver te zoeken, dus ben ik maar even langs het pad gaan zitten. Na een minuut of 10 kwam tochtgenoot Hans langs. Hij sprak wat bemoedigende en motiverende woorden en we hebben wat gegeten en gedronken en toen toch maar weer de reis hervat en toen ging het wel weer redelijk, maar nog steeds vrij pijnlijk. Verleden week zondag had ik mijn benen ook al aardig misbruikt bij de tocht door de Pyreneen en de afgelopen 2 dagen hadden we 70 km gelopen en dat is gewoon teveel, is nu inmiddels de ervaring! Uiteindelijk arriveerden we om half 7 in de albergue van Puente la Reine. Na een heerlijke warme en tot slot steenkoude douche op de pijnlijke benen kon het afscheidsetentje van Jose Manuel beginnen. Deze Zuid Spaanse man heeft 4 keer een hartaanval overleefd en heeft daarna 23 Camino's gelopen, maar heeft zijn familie nu toch echt moeten beloven dat dit toch echt de allerlaatste was! Een zeer emotioneel moment voor hem en emotioneel dat zijn ze die Spanjaarden! Gisteren hadden Hans en Antonio al aangekondigd dat ze nog 3 dagen met mij mee wilden lopen naar Estella en tot mijn stomme verbazing had José Manuel na heel veel rode wijn gisterenavond om vandaag ook nog maar gezellig mee te lopen omdat hij toch wel erg slecht geslapen had en dan was het niet verantwoord om vandaag 1000 km naar Zuid Spanje te rijden? Prima smoes om het definitieve afscheid van de Camino toch nog een dagje uit te stellen blijkbaar. Net heeft hij wel definitief afscheid genomen en nu was hij pas echt emotioneel! Mooi om te zien bij zo'n stoere Spanjaard! Vandaag was een makkie met 22 km en een mooie dag om wat te herstellen! Tot mijn stomme verbazing kon ik gewoon weer lopen vandaag na een dramatisch slechte nacht en arriveerden we rond een uur of 3 in Estella, waar de ene na de andere albergue of vol of gesloten was maar uiteindelijk toch een fijn onderkomen voor de nacht gevonden met een was- en droogmachine! Toen we gisterenavond op de kamer kwamen bleek er nog iemand aan toegevoegd te zijn, een gezellige maar wel heel erg dikke Spaanse man van ca 155 kg  Om een uur of -2 schrok ik wakker van een enorm geluid waarbij de ramen zelfs begonnen te trillen!!! Het was echt heel Erg!!! Echt onvoorstelbaar hard! Ik heb mijn oordopjes zo ver mogelijk naar binnen geduwd, maar het geluid kwam er gewoon doorheen! Toch is ook dit weer voorbij gegaan! Vandaag wilden we zeker zijn van een goede nachtrust en hebben we de hele kamer gehuurd met z'n drieën. Morgen lopen we naar Torres' del Rio en dinsdag door naar Logrono en dan ga ik woensdag weer alleen  verder. Hans vliegt eerst naar Duitsland en een week later terug naar huis in ZuidAfrika en Antonio terug naar Mallorca. Gisterenavond  vertelde hij dat ieder jaar 2 weken op de Camino lopen zijn manier is om zijn batterij weer op te laden si ds zijn vrouw 4 jaar geleden Alzheimer heeft. Zo hebben veel mensen wel een reden om de Camino te lopen. En nu gaan we eten! Hopelijk zitten er niet teveel typefouten in, want het is allemaal wat lastig foutloos typen op zo'n klein schermpje.

Adios Amigo's

Theo