En dan zijn we zowaar al weer 2 weken aan de wandel!
29 oktober 2016 - Atapuerca, Spanje
De tijd vliegt als je het naar je zin hebt en dat heb ik! Hetgeen niet wil zeggen dat het altijd even leuk is en alles even makkelijk gaat! Met name het naar boven lopen op eindeloos lange. Hellingen is vaak gewoon domweg afzien en vooral niet zeuren. En toch heb ik aan het einde van iedere dag een zeer voldaan gevoel en ben "lekker moe". En iedere morgen heb ik ook weer zin om op pad te gaan! Deze morgen begon met een flinke klim van 750 meter naar 1170 meter waar geen einde aan leek te komen, maar wat er gelukkig toch kwam. Gisterenavond heel gezellig gegeten met een vrolijke groep Spaanse dames en heren, met daarbij een aardige Duitser en een echt hele grappige Japanse dokter die op een gegeven moment zijn zesde glas wijn omstootte en zich daarover zo geneerde dat hij bijna harikiri wilde plegen. Echt zo ongelofelijk grappig om te observeren. Helaas bleken die super aardige Spanjaarden behoorlijk te kunnen snurken dat zelfs door mijn oordopjes heen kwam. Toch werd het gelukkig ook gewoon weer 7 uur. Het was woensdag behoorlijk wennen om weer alleen te lopen, maar ook dat went weer en heeft ook weer zijn mooie kanten. Vanmiddag ben ik maar eens bijtijds gestopt om een uurtje of 4 zodat ik alle dagelijkse taken op mijn gemakje kan doen. Morgen door naar Burgos en dat moet een helemooie stadzijn, dus daar heb ik mezelf een vrije dag gegeven. Na 2 weken wandelen zit ik nog ongeveer 510 km voor Santiago. Dat gevoel is wel dubbel, aan de ene kant wil ik dit leven nog wel een tijdje doorzetten, maar aan de andere kant wil je er natuurlijk ook wel een keertje aankomen? Maar kort samengevat heb ik al zo'n 400 kilometer afgelegd! Een paar dagen geleden had ik nog een heel emotionele ochtend! Het was weer zo'n lange stijle helling en opeens kwam er een melodietje in mij hoofd en opeens kwam daar een beeld bij van een mooie nazomermorgen waarop Aly in ons geliefde Heesterbos Robin en Thomas, ieder aan een hand naar school bracht en toen kwamen er toch een emoties naar boven en een eindeloze tranenvloed! Wat een Verdriet jan een Mens toch Voelen. Op dat moment was ik blij dat ik alleen was zodat het verdriet er ook mocht zijn en ik er alle aandacht voor kon hebben. Luchtgat dan op? Zeker wel, maar ik heb get gevoel dat er nog zoveel meer verdriet zit wat er ooom nog uit moet/wil? Dus maar goed dat deCamino nog niet ten einde is.
En nu ga ik eten met een aardig Canadees echtpaar en ik heb een enorme trek!
Dat was ie voor nu. Adios Amigos/gas!
Theo
Mooi en fijn zijn : geniet ervan !
En die verdrietige momenten: je doorleeft het zo heftig en zo ga je stapje voor stapje niet alleen naar Santiago maar ook naar een goed leven xxxxx
Ik lees je verhalen met veel plezier, alleen,nieuwe mensen leren kennen, vreugde,verdriet, eenzaam,gezellig,moe, blij,trots. Allemaal een heleboel emoties in een korte tijd, ik hoop en denk misschien ook een beetje dat dat is wat je zocht en nodig had. Prachtig allemaal. Als je straks weer in de sleur zit van normaal werken, zul je hier vaak aan terug denken. Hou je haaks.
Groetjes ,Myrene
Goed bezig Theo en hou vol!!
Ps hoe is het met de enge blaar op je hiel??
Liefs Simone
Mooi omschreven hoe allerlei herinneringen naar boven komen.
Aly reist met jou mee....
Geniet van je vrije dag!
Ik lees je verhalen met veel plezier. Behoorlijk therapeutische werking denk ik. Geniet er van en hou je taai.
Rutger Kopland Uit: Tot het ons loslaat, 1997.
Wat is geluk
Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,
ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het
en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en
omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en dit ons herinnert.
Het is mooi om te lezen en je zo te volgen
Desde mi regreso no hay día que no venga a mi cabeza algún buen recuerdo. Que grato fué compartir estos días tan entrañables contigo, Hans, Juan Manuel y otros. Ya os echo de menos.
El camino es paz, naturaleza, intimidad, fraternidad, historia, etc. Sin duda volveré, no sé cuando, pero volveré. Y cuando vuelva espero encontrar personas como tú, amigo Theo.
BUEN CAMINO!!
Blijf vooral ook onderweg zingen... of nou ja, klank geven aan emoties. Da's ook zooooo gezond !! Heel veel succes verder. Goeie benen, goeie spirit, en liefst beetje goed weer gewenst!
Familie Merkens
Ik ben trots op je Theo dat je dit bent aangegaan
Succes verder en tot het volgende mailtje weer
Groetjes
Wim.
Gr cees