Na 42 dagen sta ik dan op de rotsen van Finisterre .....................
27 november 2016 - Fisterra, Spanje
Met een dikke 1030 km achter me en kan ik niet meer verder, er ligt alleen maar Oceaan voor me, zover als ik kan kijken! Hier staande voelt het als een logisch einde van mijn Camino en heb ik er ook vrede mee om weer naar huis te gaan. Door hevige regenval hebben Thomas en ik in goed overleg noodgedwongen besloten om onze reis iets in te korten en de laatste etappe naar Muxia te schrappen. Wellicht ook een goede reden om hier nog eens terug te komen!?
We waren deze laatste dag om kwart over acht vertrokken zodra het een beetje licht was en na de hele dag stevig doorgelopen te hebben met een paar korte stops arriveerden we om een uur of 5 op de rotsen van ons eindpunt, Cap Finisterre. Heel vroeger was men ervan overtuigd dat dit echt het einde van de wereld was en als je daar zo staat kun je he daar ook wel iets bij voorstellen. We hadden mooi nog een uur de tijd om tot rust te komen en mentaal de ceremonie voor te bereiden waarvoor we hier ook gekomen waren, namelijk het uitstrooien van een gedeelte van de as van onze lieve Aly die deze hele reis, die zeker niet altijd makkelijk was, boven in mijn rugzak heeft meegemaakt. Over wat er op zo'n moment allemaal door je heen gast kan ik nu helaas niet al te veel vertellen, alleen dat het weer een hele diepe emotionele ervaring voor ons allebei was! Het voelde ook zo goed om daar op dat moment niet Alleen te staan, maar met z'n Tweeën! De foto's die ik zometeen als laatste zal toevoegen spreken voor zich vermoed en hoop ik.
Het was sowieso ontzettend fijn om deze laatste dagen samen net onze Thomas te lopen en het einde van deze lange tocht langzaam in zicht te krijgen. Ik ben hem er zeer dankbaar voor dat hij de moeite en de tijd heeft genomen om mij hier te vergezellen en helemaal op het einde bij te staan!! Na alle emoties en na het vinden van weer een nieuwe slaapplaats, de 40ste slaapplaats van deze reis! , hebben we gezellig met een aantal bekende peregrinos heerlijk en gezellig vis en octopus gegeten aan de haven can Finisterre. Vanmorgen op het gemakje teruggereisd naar Santiago, voor het eerst in 6 weken weer eens naar get Oosten en morgenvroeg vliegen we via Madrid terug naar Amsterdam. Dan zit het erop en dat zal ongetwijfeld best wel wennen zijn! Ik wil jullie nogmaals heel hartelijk danken voor het meereizen, meelezen, meeleven en voor alle fijne en hartverwarmende reactie!
Adios Amigas en Amigos!!!
Theo
Goed dat je samen met Thomas, heb kunnen doen, waar je de hele tochf voor gegaan bent!
Behouden reis terug en hoop dat je vragen beantwoord zijn!
Er zijn al zoveel reacties geweest, om jouw steun te even.
Ik wil ook niet voordoen alsof ik alle emoties kan begrijpen en zeker niet voelen.
Ik ben trots een vriend van je te zijn, en hoop dat je je leven toch weer een beetje
op kunt pakken, ik kom zeker binnenkort langs.
Knap gedaan.
Groeten,Johan
Congratulations for having completed your long journey and having had Thomas with you on the final leg of your Camino. Wishing you a safe journey home and that you may find calm, peace and joy for your soul. Kind regards, Hans
Goede reis naar huis morgen!
Goede thuisreis....
Graag doe ik eens een goed glas wijn met je om van gedachten te wisselen.
Vaya con dios!
Je hebt het hem.geflikt!! Wat een machtig gevoel moet dat zijn daar op het einde van de wereld. Geweldig ook dat Thom daarbij was joh!! Samen dat gevoel daar delen en ook Aly erbij
prachtig!!!
Knapperd!
Liefssss Simone
we hebben de hele tocht met je meegereisd.
mooi dat Thomas het laatste stuk heeft mee kunnen maken, zeer emotioneel.
veel liefs uit Frankrijk